28 jongeren op twee meetmomenten onderzocht

Het onderzoek is op twee momenten uitgevoerd onder de 8 tot 8 jongeren zelf, hun ouders en leerkrachten. Bij de tweede meting (T1) zijn alle 8 tot 8 coaches geïnterviewd. Van de in totaal 65 benaderde jongeren hebben er 28 aan zowel de 0- als de 1-meting deelgenomen. Jongeren met wat zwaardere problematiek werkten minder mee aan het onderzoek, zodat de onderzoeksgroep anders is samengesteld dan de hele groep 8 tot 8 jongeren.

Crimineel gedrag veel jongeren stabiel, bij enkelen afname

Het hoofddoel van het 8 tot 8 traject is bij risicojongeren de ontwikkeling van een criminele carrière te voorkomen. De criminaliteit moet verminderen of stabiel blijven (zodat er geen doorstroom plaatsvindt van een lichte naar een zwaardere doelgroep). De interviews met ouders en jongeren en politieregistraties laten zien dat het 8 tot 8 traject vooral in het laatste geslaagd is. Bij een groot deel van de 8 tot 8 jongeren is het criminele gedrag stabiel, dus niet toegenomen. Bij een kleiner deel is er sprake van een afname van criminaliteit.

Vooral verbetering bij jongeren in ‘criminele kinderschoenen’

De 8 tot 8 coaches geven aan dat zij vooral verbetering zien bij jongeren die nog in de ‘criminele kinderschoenen’ staan, dit is volgens hen vaak het geval bij de jongste doelgroep. Bij hen is het nog mogelijk preventieve maatregelen in te zetten, niet alleen repressieve. Uit de interviews met de coaches blijkt echter dat er ook jongeren met een zwaardere problematiek in een 8 tot 8 traject zitten. Bij hen kan waarschijnlijk beter een zwaardere interventie worden toegepast. Het is in de toekomst dus van belang om de doelgroep van het 8 tot 8 project goed in de gaten te houden bij de instroom van nieuwe jongeren.

Positieve ontwikkelingen in vrije tijdsbesteding, onderwijs en werk

De 8 tot 8 coaches zetten op verschillende terreinen in om preventie tegen crimineel gedrag te bieden: zorg, vrije tijd, onderwijs en werk en gezin. Vooral op het gebied van vrije tijd en omgang met vrienden zijn er positieve ontwikkelingen. Het aantal ‘gestructureerde vrijetijdsbestedingen’ is toegenomen en de ‘peer-pressure’ afgenomen. Ook op het terrein van werk en onderwijs is verbetering te zien. De jongeren vervelen zich minder vaak op school en worden minder vaak geschorst. De resultaten binnen het gezin en voor de psychische en lichamelijke gezondheid zijn minder eenduidig, waarschijnlijk omdat de rol van de coach vaak beperkt blijft tot doorverwijzing naar passende hulpverlening. Bij psychische problemen van een pupil of ouder(s) geven de coaches aan zo goed en snel mogelijk uit te (laten) zoeken wat er aan de hand is en waar de jongere het beste hulp kan krijgen.