Een alleenstaande ouder behoort tot de minima bij een inkomen tot 120 procent van het Wettelijk Sociaal Minimum (WSM) en een vermogen tot de bijstandsnorm. In 2017 behoort 35 procent van de alleenstaande ouders tot de minima. Dit komt doordat een groot deel van de alleenstaande ouders een bijstandsuitkering heeft als belangrijkste inkomstenbron (26 procent). Alleenstaande ouders hebben vaker een laag inkomen (<120 procent WSM) en zijn vaker afhankelijk van een bijstandsuitkering dan niet-alleenstaande ouders. Daardoor zijn alleenstaande ouders ook minder vaak economisch zelfstandig dan niet-alleenstaande ouders.

We zien geen grote verschillen in ervaren gezondheid en in het voorkomen van psychische klachten tussen alleenstaande en niet-alleenstaande ouders. Kijken we naar het gebruik van gemeentelijke voorzieningen dan zien we dat alleenstaande ouders vaker gebruik maken van een zorg-, jeugd en/of inkomensvoorziening dan niet-alleenstaande ouders. Daarnaast stapelen zij relatief vaak voorzieningen.