Het laatste voorval vond in de meeste gevallen plaats op straat (29 procent) of in een uitgaansgebied (27 procent). Daarmee kwam fysieke seksuele grensoverschrijding minder vaak voor op straat en vaker in een uitgaansgebied dan in 2021. De meeste slachtoffers kenden de dader(s) van dit voorval niet (76 procent). Een op de vijf (21 procent) kende de dader(s) wel.

Fysieke seksuele grensoverschrijding leidt bij veel slachtoffers tot emotionele en/of psychische problemen. Bijna drie op de vijf (58 procent) voelden zich door het voorval minder veilig en ruim de helft (52 procent) had na het voorval minder vertrouwen in mensen. Maar ook het voorval telkens opnieuw beleven (14 procent), angstklachten en/of paniekaanvallen (14 procent), slaapproblemen (10 procent) en depressieve klachten (9 procent) komen voor.

Toch wordt het voorval door de meerderheid van de slachtoffers niet beschouwd als misdrijf (83 procent), meer dan in 2021 toen dit 75 procent was. Slechts een klein deel meldde het voorval bij de politie (8 procent). De meest genoemde redenen om het voorval niet te melden zijn dat het toch niet helpt, dat men er niet aan gedacht heeft of dat het niet zo belangrijk was.

Ook online werden Amsterdammers geconfronteerd met seksuele grensoverschrijding: 2 procent geeft aan dat iemand ooit naaktfoto’s of -filmpjes van hem of haar online verspreidde of gedreigd heeft dit te doen. Een op de drie slachtoffers hield hier emotionele of psychische problemen aan over.