Hoofdpunten

Over de methode

De verborgen kosten van materiaalgebruik

In 2020 werd er in Amsterdam zo’n 13,4 miljard euro uitgegeven aan de consumptie van materiaal. Dit is een optelsom van de prijs van materialen, de arbeid en de andere kosten die gemaakt worden tijdens de winning, productie en vervoer van producten die we in Amsterdam gebruiken. De milieukosten zijn nog niet meegerekend in deze uitgaven. Milieu- of eco-kosten zijn de kosten die gemaakt moeten worden om de negatieve milieueffecten van de winning, productie, en vervoer van producten te voorkomen, zodat de schade binnen de draagkracht van de aarde blijft. De materiaalconsumptie in 2020 ging gepaard met 5,6 miljard euro aan milieukosten.

Deze kosten, om spullen wel duurzaam te produceren, worden niet gemaakt. Hierdoor gaat de productie en consumptie van spullen gepaard met schade aan het milieu. De kosten hiervan, die hoger zijn dan de kosten voor het voorkomen van de milieuschade, worden afgewikkeld op de maatschappij: onszelf, mensen elders en onze (achterklein)kinderen. Als deze milieukosten ter voorkoming hiervan wel zouden worden doorberekend, dan zou al het materiaal gemiddeld ongeveer 42% duurder zijn. De sociale kosten – de kosten die zouden moeten worden gemaakt om de winning en productie eerlijk en menswaardig te laten plaatsvinden – zijn hierin nog niet meegerekend.

Materiaal wordt geconsumeerd door huishoudens, de overheid, en bedrijven die spullen nodig hebben voor de bedrijfsvoering, maar ook door bedrijven die diensten verlenen, zoals bouwbedrijven en restaurants. De industrie valt buiten dit onderzoek omdat het materiaal dat daarvoor wordt gebruikt niet ter eindconsumptie is. Huishoudens en andere consumenten (via dienstverlenende bedrijven) zorgen voor de grootste materiaalconsumptie door hun uitgaven/bestedingen. Huishoudens gaven in 2020 5,4 miljard euro uit aan materiaal, met name aan kleding en voedsel. Dienstverlenende bedrijven gaven in 2020 4,7 miljard euro uit aan materiaal, hoofdzakelijk aan bouwmaterialen. De overheid en het bedrijfsleven spendeerden 3,4 miljard euro, grotendeels aan industriële machines en vervoersmiddelen. Hier wordt dus veel geld aan uitgegeven, maar deze producten zijn ook duur. Daardoor vertegenwoordigen ze relatief weinig materiaal, en zijn de milieukosten relatief laag (0,6 miljard euro). De rest van de milieukosten (5 miljard euro) is vrijwel gelijk verdeeld over huishoudens en dienstverlenende bedrijven.

Bij impact op het milieu wordt vaak gedacht aan CO2-uitstoot en de bijbehorende gevolgen voor het klimaat. Dit is een belangrijk deel van de verborgen kosten van materiaalgebruik, maar het is niet de enige factor. Uitstoot van CO2 en andere broeikasgassen is verantwoordelijk voor zo’n 29% van de milieukosten veroorzaakt door materiaalgebruik in Amsterdam. Grondstoffenschaarste en natuurvergiftiging (of ecotoxiciteit) zijn ook grote ‘kostenposten’, met respectievelijk 27% en 40%.

Klimaatvoetafdruk van Amsterdam

Dat betekent dat minimaal 78% van de klimaatvoetafdruk van Amsterdam elders plaatsvindt. De cijfers laten ook zien dat deze uitstoot, die met name in de productieketens en dus elders plaatsvindt, niet structureel afneemt. De trend volgt de groei en krimp van de economie. Als stad kunnen we onze klimaatvoetafdruk verkleinen door minder nieuwe spullen met hoge milieukosten te consumeren. Zo kan dierlijk voedsel bijvoorbeeld worden vervangen door plantaardig voedsel, en kan elektronica meer worden gerepareerd zodat het langer meegaat.

Milieueffecten

Verschillende soorten goederen hebben op verschillende manieren effect op de natuur. De Amsterdamse voedselconsumptie heeft het grootste effect op de natuur, met name doordat voedselproductie veel verzuring en stikstofneerslag tot gevolg heeft. Het maakt ook uit dat er simpelweg veel voedsel wordt geconsumeerd in Amsterdam. Waarschijnlijk is de milieu-impact van voedsel in de werkelijkheid enkele fracties lager, omdat in deze categorie ook water, bier en wijn zitten. Deze vertegenwoordigen een groot deel van al het voedsel, maar hebben lagere milieukosten dan gemiddeld.

Materiaalgebruik

De hoeveelheid nieuw materiaal dat nodig is voor de economie van Amsterdam is in 2020 flink afgenomen ten opzichte van het jaar ervoor. Een belangrijke oorzaak hiervoor is de sluiting van de kolencentrale Hemweg 8 eind 2019, die op jaarbasis 1 – 1,8 miljoen ton steenkool verbruikte. Met een toename tot en met 2019 en een daling in 2020 volgt het materiaalgebruik dezelfde trend als de economie. Vooruitkijkend naar 2021 weten we dat de Amsterdamse economie ondanks corona is gegroeid, zelfs naar boven het niveau van 2019. De vraag is of het materiaalgebruik dezelfde ontwikkeling zal laten zien.

Materiaalstromen

Dit is een visuele weergave van de materiaalstromen in Amsterdam in 2020. Hier zie je wat voor soort materiaal de stad in komt en uit gaat, en hoe het circuleert. Amsterdam importeert relatief veel materiaal, en exporteert ook relatief veel. Door de Amsterdamse haven is er ook veel doorvoer en wederuitvoer: 53% van al het materiaal dat binnenkomt is hiervoor bestemd. Omdat er in Amsterdam behalve overslag vrijwel niks gebeurt met dit materiaal laten we het in deze visualisatie buiten beschouwing.